Aşksız puşt

Sen ki aşkı tatmama sebep olan aşksız bir adam, 

Her gece seni dilerdim gökyüzünden, arştan. 

Vermişti sonunda mevlam bana seni. 

Ama geçirdi boynuma kalın bir urgan. 

Katilime gülümsedim, ama dedi ki "ağlama." 

Ama bilki öldüğü için değil sensiz kaldığı için ağladı bu can. 

Sen ki aşkı tatmamış aciz adam,

Ben ki seni bu cihanda böylesine sevmiş bir kadınım,

Senin için denizleri aşar, gözyüzünü yırtarım. 

Ölüm de ulaşsa bu aciz bedenime, 

Sevgin daimdir paslanmış yüreğimde.

Bil ki sevgilim, bir damla göz yaşına kıyamadım, 

Sen her gün farklı bir kadına kıydın. 

Yüreğine şimdi bir dilber olup düşsem ne zaar?

İmdi değilse ne zaman varım?

Payidar olsa yüreğin ne yazar?

Artık kimseye verme zarar. 

Bir aşık öldü burada, bir insan öldü. 

Bu da bir annenin yetiştirdiği narin bir güldü, 

Son kez gülümsedi, son kez üzüldü. 

 Bu muydu hayatındaki en kara günü? 

Sen ki vicdansız, katil adam. 

Senin için bin gece öldüm, 

Ama sen bin gece güldün. 

Başka kadınlarla kendini öldürdün. 

Bende artık seni içimde öldürdüm.

-Laronia